Verslag week 4

Mambo!
Na een week zonder verslag, hier weer een verslag over onze belevingen in Dar es Salaam!

Begin van deze week is het plan voor de draaicarrousel eindelijk in werking gesteld. Het frame van de draaicarrousel wordt vanwege de beperkte lasmogelijkheden op de compound en de vele manuren werk die in het maken gaan zitten, uitbesteed aan een lokale werkplaats. Hopelijk hebben we dat frame binnen een paar weken binnen, zodat we het aan een auto as kunnen monteren en ook de zitjes erop kunnen bevestigen.
Deze week ook een band opgehangen die als grote schommel functioneert. Edward wilde het graag als eerste uitproberen en dat leek ons een geschikte stevigheids check. Nadat Edward van de schommel afgesprongen was klommen de kinderen erop en tot op heden heeft hij niet stil gehangen, een succes onderdeel van de speeltuin dachten wij zo. Nu zijn we druk bezig met het maken van de stoeltjes voor de schommel en als het goed is zijn die begin van volgende week zo goed als af.

De mensen hier zijn totaal niet van de strakke planning en doen alles op het moment dat het nodig is, dat bleek deze week wel na het ingieten van een model met gips. Er was precies genoeg gipspoeder aanwezig om een negatief op te vullen, dus een nieuwe zak gipspoeder was nodig voor de volgende keren. Toen we dat Mr. Tillia vertelden, schrok hij omdat hij dacht dat het gipsenmodel dan nog niet gemaakt kon worden. Hij wilde direct een nieuwe zak gipspoeder regelen, maar toen hij begreep dat er een nieuwe zak moest komen voor de volgende keer, ging alles weer in een relaxt tempo. Die zak zou wel een andere keer geregeld worden. Gelukkig met een beetje doorduwen kwam de gipszak er toch en staan we de volgende keer niet voor een verassing.

Afgelopen vrijdag was de beste dag tot nu toe. ’s Morgens waren er tot onze grote verrassing EINDELIJK popnagels gekocht. Nu we eindelijk de popnagels hebben, kunnen we de zittingen voor de wip en schommel afmaken. Het klimrek willen we bedekken met aluminium en een glijbaan erbij maken met een aluminium deklaag.
Het volgende verrassende positieve moment was toen de auto voor het eerst gelijk voor ons beschikbaar was om 10 uur. We hebben hier al vaak meegemaakt dat er nog even snel kinderen weg gebracht moesten worden, waardoor we pas in de middag of helemaal niet de stad in konden om inkopen te doen. Dit is natuurlijk niet echt bevorderend voor ons werk hier want zonder materialen en gereedschap ben je nergens.
Vanwege het gebrek aan gereedschap in de werkplaats, hebben we besloten om een klein deel van het geld van de sponsoractie te besteden aan een gereedschapskist. Vrijdag zijn we daarvoor met vlag en wimpel geslaagd! We hebben een Toolbox vol met nieuwe gereedschappen uit China en Duitsland gekocht (zie de foto’s). Eindelijk kunnen we onze plannen goed uitvoeren voor de speeltuin, omdat we gereedschap tot onze beschikking hebben en wat materialen, voorheen was het zo dat zelfs een schroevendraaier of een bahco niet aanwezig was. Ook de mensen hier kunnen het gereedschap zeer goed gebruiken voor het maken van protheses, ortheses, schoenen, rolstoelen etc. Mister Tilia, Edward en de schoenmakers van de werkplaats stonden helemaal te glunderen. Na een demonstratie van de pijpensnijder waren ze helemaal enthousiast.

Pinnen zoals in Holland, gaat hier niet zo gemakkelijk. Voor grote uitgaven moet je hier eerst de pinautomaten bij de bank leegtrekken. Tot ons grote geluk, zagen we bij de bank een Subway zitten!!! Na elke dag gefantaseerd te hebben over eten wat er in Nederland allemaal te verkrijgen is, konden we hier onze grootste wens in vervulling brengen: eindelijk eens een keer ‘normaal’ eten! Mr. Tillia was als een kind zo gelukkig dat hij van ons ook een broodje kreeg, zulke luxe kan hij zich niet veroorloven.


Afgelopen zaterdag waren we uitgenodigd om de diploma uitreiking van de examenklas bij te wonen. Nadat we eerst plaats hadden genomen op vier stoelen tussen de kinderen, werden we uitgenodigd om in het VIP deel te komen zitten, tussen de belangrijke mensen van het Salvation Army.

De uitreiking bestond uit een vier uur durende ceremonie, waarbij toneelstukjes en liedjes werden opgevoerd, allemaal in het Swahili. Meer dan een paar woordjes hebben we er niet van begrepen, maar het was wel leuk om te zien en de moeite waard om een keer te hebben meegemaakt.

Na afloop werden we uitgenodigd voor een voor Tanzaniaanse begrippen luxe lunch. We deelden de lunch met de afgestudeerde leerlingen, ouders en mensen van het Salvation Army. Tot onze grote verrassing mochten wij als enige vier blanken, als eerst ons bord vol scheppen. Alhoewel, vol.. vergeleken met de andere Tanzanianen hadden wij heel beschaafd opgeschept.

Voor degene die het nog niet hebben opgemerkt, bij het vorige verslag staat een link naar een youtube filmpje wat we hebben gemaakt!

Vanaf nu zullen we ieder weekend met een verslag komen en proberen om op woensdag foto’s te plaatsen.

Groetjes
Martijn, Jan, Jasper en Roel