Verslag week 10 (laatste werkweek)

Mambo!

Zoals in het vorige verslag al gemeld, was de carrousel na twee uur spelen kapot gegaan. Maandag hebben we dus gelijk gezorgd dat de man van de lokale werkplaats de carrousel weer kwam maken. Na twee dagen werken hebben de mannen van deze werkplaats de carrousel gelukkig weer draaiende gekregen. Na de flinke domper van vorige week, kunnen de kinderen nu dus weer lekker spelen op alle toestellen op de speelplaats.

Deze week waren de intake gesprekken voor de nieuwe leerlingen van het nieuwe schooljaar. Er waren ruim honderd aanmeldingen van beperkte kinderen, maar er is slechts plaats voor 25 tot 30 kinderen. De kinderen moeten voldoen aan verschillende criteria alvorens bepaald wordt welke kinderen aangenomen worden voor het nieuwe schooljaar. Een aantal van deze criteria zijn heel simpel. Het kind moet zindelijk zijn, zelfstandig kunnen communiceren, aankleden, in en uit bed kunnen komen, aan kunnen kleden en het moet een pen kunnen vasthouden. Door deze intake gesprekken waar onze begeleiders bij moeten zijn was er in het begin van de week weinig tijd om in de werkplaats te werken.

We waren al lange tijd geleden door Magige uitgenodigd om zijn familie te ontmoeten. En Dinsdag zijn we na het werk eindelijk met hem meegegaan. Hij wilde ook graag laten zien aan ons hoe hij leeft. Na een dik halfuur lopen langs en door krottenwijken, kerkhoven en luxere wijken, kwamen we bij zijn ‘huis’ aan: een kamertje van 5 bij 3 meter, bedekt met golfplaten waar Magige met zijn vrouw, 5 kinderen en kleinkind woont. Hij heeft per dag 6.000 TSH (€3,-) te besteden en het betalen van de 25.000 TSH huur per maand kan hij zich maar net veroorloven. We wisten allemaal dat Magige het niet ruim heeft, maar we waren allemaal geschokt door de omstandigheden waaronder hij leeft. Zeker als je nagaat dat hij de beste student is in de geschiedenis van de Matumaini school. Hij is de enigste (oud)student die na de secundary school erin geslaagd is om een hogere technische opleiding te doen aan het Kilimajaro Medical Center (KMC). Dit is dezelfde school als waar onze begeleider Edward zijn opleiding tot Fysiotherapeut heeft gedaan. En toch leeft Edward een stuk ruimer.

Woensdag was het tijd voor hooggeëerd bezoek. John en Gerda Bioch (Roels ouders) kwamen ons bezoeken en brachten kado’s en spullen mee voor hier. Tussen de spullen en verassingen zat een lekker Hollands survival pakket uit de Lier(stroopwafels,kruidnoten,drop enz.), heel veel shirts en petten, 50 fietsbellen, lolly’s, Jetske (Roels vriendinnetje) en 3 TENS machines voor Edward(Spierstimulatie voor Fysio gebruik) Nadat we ‘s middags alle kinderen op krukken en in een rolstoel blij hebben kunnen maken met een fietsbel gingen we verder met het uitdelen van de shirts,petten, lolly’s en zonnebrillen. Alle kinderen kwamen als ware bloedhonden op de dozen met spullen af. Dus het duurde zeker 10 min. voordat we alle kinderen netjes in de rij hadden. Hierna ging het uitdelen van de spullen ‘redelijk’ soepel. Na deze geïmproviseerde Sinterklaasact onder de zwarte pieten was het tijd voor echte verwennerij! We waren uitgenodigd door Roels ouders om samen te gaan eten en werden door een chauffeur opgehaald om naar een Ethiopisch restaurant te gaan. We hebben ons heerlijk kunnen vergrijpen aan het lam, de beef, de vis en natuurlijk de Honingwijn ging er erg goed in!

Door de intakegesprekken en het Hollandse bezoek konden we donderdag eindelijk pas knallen in de werkplaats. We zijn eindelijk verder gegaan aan de protheses en schoenen waar we een paar weken geleden mee begonnen waren. De schoenen hebben we samen met Magige deze week afgerond met een Bewegingstechnologisch tintje. Als het goed is krijgen komende tijd meerdere schoenen, protheses en ortheses een BT tintje, check de foto’s! Op wat cosmetische aspecten na, is ook de prothese nu eindelijk afgerond, na tijden op twee krukken te hebben gelopen kan de jongen eindelijk gebruik gaan maken van zijn prothese.
Omdat Edward (fysiotherapeut) woensdag niet aanwezig was konden we hem pas op donderdag de TENS apparaten geven. Na wat instructies aan Edward over hoe de apparaten werkten konden we gaan testen op onze o zo fijne vent, mr. Tilya. Met het apparaatje op de biceps konden we beginnen met het testen. Edward en Tilya waren erg onder de indruk van het apparaat en Edward gooide met plezier het ampère niveau op een lekker hoog level. Met de nodige lachwekkende pijnkreten van onze proefpersoon Mr. Tylia


Nadat we begin van deze week ons stage beoordelingsgesprek zouden hebben, was het na een week lang uitstellen, vrijdag dan eindelijk tijd voor ons beoordelingsgesprek. Major Joy en Mr. Tillya waren blij met wat we allemaal gedaan hebben met en voor de kinderen hier. Nadat ze een half uur veren in onze reet hebben gestoken, konden we met een ego-trip van hier tot aan Tokio het met airco verkoelde kantoor van Joy weer uitstappen de Tanzaniaanse hitte in. Hierna hebben we alle werknemers van de werkplaats meegenomen voor een lunch op onze kosten. Dit ging er bij hun natuurlijk in als zoete koek!

Na de lunch was het tijd om onze tassen te pakken, want jawel mensen onze tijd hier aan de Mgulani Orthopedic workshop is gevlogen en vanaf morgen passé. We gaan vanaf morgen eindelijk onze vakantie tegemoet. Daarom zullen er vanaf nu prachtige vakantieverslagen en bijbehorende vakantiekiekjes hier op de site erbij komen.

We willen iedereen die ons heeft gevolgd en/of gesteund heel erg bedanken! Zonder jullie was het voor ons niet mogelijk geweest om de kinderen hier zoveel moois te geven. Iedereen kan wel even voor (blanke)clown spelen om de kinderen te vermaken. Maar dankzij de speeltuin is er ook vermaak voor deze kinderen zolang er geen gekke blanke clowns rondlopen.

Dus namens ons, de werknemers van de workshop en alle kinderen:

Asante Sana! (Heel veel dank!)