De eerste werkweek

De eerste werkweek

Na een lang weekend gewend te hebben aan de Tanzaniaanse cultuur, temperatuur en mensen hier, begon afgelopen maandag onze eerste werkweek van de stage. Maandag kregen we een rondleiding over de compound. We zijn voorgesteld aan de werknemers van het Salvation Army en de docenten. Daar kreeg Jasper de vraag hoe oud hij was, men keek nog al verbaast toen bleek dat hij 21 jaar was, ze schatten hem op 17 jaar.. Edward (fysio en onze begeleider) stelde ons voor aan alle klassen hier. Bij elke klas vertelde hij dat we vrienden zijn en dat het niet de bedoeling is dat we bekogeld worden met stenen. Zou dat een ritueel zijn hier, blanken bekogelen met stenen?

Het volgende lachwekkende moment was toen de mensen op de compound probeerde ‘Roel’ uit te spreken. Veel verder dan ‘Goel’ zijn ze tot nu toe niet gekomen. Tijdens het voorstellen is Jans’ naam in de loop van de tijd getransformeerd van Jan naar John. Martijn heeft zich voor het gemak maar Martin genoemd. En het uitspreken van Jasper gaat ze nog redelijk goed af (Jezzpar).

Maandag zijn we begonnen met het maken van schoenen voor Johnny, een jongen zonder onderbenen en met z’n voeten raar aan z’n bovenbenen gegroeid. (Zie foto Johnny en Roel, vorige week geplaatst).

Woensdag zijn we ’s morgens vroeg naar de Nederlandse ambassade gegaan. Wonderbaarlijk genoeg, was onze chauffeur 3 minuten te vroeg aanwezig. Dus we waren op tijd op weg richting de ambassade. Bij de ambassade aangekomen, bedacht Martijn bij de controle dat het niet zo slim was om z’n mes mee te nemen. Gelukkig voor Martijn kon hij z’n geliefde mes na afloop van het bezoek aan de ambassade ophalen. Eenmaal binnen vertelde een bewaker van het consulaat dat wij Hollandse paspoorthouders pas om half 11 terecht konden. Waren we daar dus twee uur te vroeg.. Die twee uur hebben we voor de ambassade op bankjes doorgebracht. En zelfs voor de Nederlandse ambassade werden we massaal aangestaard door elke Tanzaniaan die voorbij kwam lopen of rijden.

Eenmaal half 11 geworden, stonden we binnen voor de balie in de ambassade. Daar kregen we te horen dat we niet daar moesten zijn om ons visa te verlengen, maar bij de Tanziaanse ambassade. Hadden we daar twee uur voor niks zitten wachten! Dat hadden ze in Nederland bij het consulaat van Tanzania wel wat duidelijker mogen zeggen. Gelukkig was de ambassade van Tanzania dicht bij en konden we daar snel naar toe. Bleek daar dat ons visa nog te lang geldig was en we ons visa nog niet konden verlengen. Voor niets de stad in gegaan om ons visa te regelen.

Edward en de chauffeur, die rijdt als een idioot, hebben ons nog een deel van de stad laten zien. Ze hebben ons ook meegenomen naar een grote fruit markt. Daar heeft Roel met Edward twee zakken bom vol met fruit gekocht, voor 8 dollar! Het zag er zwart van de mensen en Roel heeft nog nooit zo veel fruit bij elkaar gezien.

We hebben hier een bizarre behandeling meegemaakt. Edward vroeg ons mee te helpen met het ingipsen van een jongetje met o-benen. Toen zijn benen eenmaal ingegipst waren, moesten we met drie man het been van het jongetje rechtduwen. Intussen kermde hij het uit van de pijn.. Vervelend moment om mee te maken in een leuke reis.

Aan Edward en Mr. Tillia (orthopedisch specialist en onze andere begeleider) hebben we ons plan voor de speeltuin uitgelegd. Het werd heel positief ontvangen en we konden het al gauw voorleggen aan de grote baas, Major Joy Paxton. Ook zij stond positief tegenover ons voorstel. De leidinggevende hier willen goed op de hoogte zijn van ons plan zodat ze voort kunnen bouwen op ons plan als wij hier weer weg gaan. Ook een goed teken.

Het gereedschap hier is alleen bagger. Om een orthese glad te maken, wordt hier een glasscherf gebruikt(werkt goed!!). De ijzerzaag is al minstens 10 jaar in gebruik en een plat geslagen lepel om het gips te bewerken. Mr. Tillia keek vol bewondering naar de Multi-tool van Jasper en Roel. Het is wel te hopen dat er nog wat goed gereedschap komt, anders wordt het een hele opgave de speeltuin te maken.

We worden hier trouwens gezien als technische dienst, fysio/ergotherapeut, entertainer en instrumentmaker en dat dag in dag uit. Men neemt hier ook heel snel iets van ons aan.


Dit was het weer voor deze keer.

Tutaonana!